حبس‌ در سلول‌های انفرادی در زندان‌های آمریکا و شکنجه روانی

دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، در اسفند ماه 1398، گزارشی را در خصوص اقدام ایالات متحده آمریکا به حبس طولانی مدت زندانیان در سلول‌های انفرادی، به مثابه شکنجه روانی منتشر کرده است. نیلس ملترز، گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز، نسبت به اقدام مسئولان بازداشتگاه‌ها و زندانی‌های ایالات متحده از جمله زندان کانکتیکت به استفاده افراطگونه از حبس انفرادی برای زندانیان ابراز نگرانی کرده است. ملترز در گزارش خود به اقدام رایج مسئولان این زندان به توسل به تدابیر سرکوب‌گرانه‌ای چون، حبس طولانی مدت و یا با مدت زمان نامعلوم در سلول‌های انفرادی، استفاده افراط‌گونه از محدودیت‌های درون سلولی و بازرسی‌های بدنی ناگهانی که به نظر می‌رسد از سوی دولت تایید شده است و هدف آن اعمال عامدانه درد و رنج شدید فیزیکی و روانی بر زندانیان است که می‌تواند به‌مثابه شکنجه به‌شمار آید اشاره کرده است.
وی در این گزارش به تحمیل رایج این شرایط غیرانسانی که با حسن تعبیر از آن به عنوان "جداسازی"، "حبس در سوراخ" یا "حبس اجباری در سلول" اشاره کرده است. این شرایط از سوی زندان‌های ایالات متحده به‌ویژه بر علیه زندانیان پرخطر وابسته به گروه‌های تبهکار و یا برخوردار از رفتارهای نامعمول و شرایط خاص روحی- روانی شناخته شده است. ملترز خاطر نشان کرده است که این روش‌ها رنج‌های روانی را به‌ویژه در زندانیانی که آسیب‌های قبلی را تجربه کرده‌اند و یا دارای شرایط سلامت روان یا معلولیت روانی- اجتماعی هستند، ایجاد و تشدید کرده است. شرایط شدید واغلب جبران‌ناپذیر روانشناختی و جسمی سلول‌های افرادی و محرومیت اجتماعی به خوبی ثبت شده است و می‌تواند از اشکال تدریجی شدید اضطراب، استرس و افسردگی شدید گرفته تا اختلالات شناختی و تمایلات خودکشی متغیر باشد.
گزارشگر ویژه همچنین در این گزارش قید کرده است که "این ضربه عمدی از درد شدید روانی یا رنج ممکن است به شکنجه روانی منجر شود". تجاوز به سلول‌های انفرادی در مورد معلولان روانی یا جسمی طبق قوانین بین‌المللی ممنوع است. حتی اگر بر اساس قوانین داخلی یک کشور مجاز باشد، حبس انفرادی طولانی مدت یا نامشخص‌، طبق قوانین ماندلا نمی‌تواند "مجازات قانونی" تلقی شود. قوانین ماندلا، که در سال 2015 میلادی به روز شده است، یک حداقل اصلاح شده در قوانین سازمان ملل است که محکومیت انفرادی را به عنوان "حبس زندانیان به مدت 22 ساعت یا بیشتر در روز بدون تماس معنادار با انسان" تعریف می‌کند. حبس انفرادی فقط در شرایط استثنایی ممکن است تحمیل شود و حبس انفرادی "طولانی" بیش از 15 روز متوالی به عنوان نوعی شکنجه در نظر گرفته می‌شود. ملترز گفته است: "قوانین ماندلا اصول حقوق بشر از جمله به رسمیت شناختن منع مطلق شکنجه و سایر رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز یا مجازات و راهنمایی مؤثر به اداره زندان‌های ملی برای افراد محروم از آزادی را تقویت می‌کند".

تیم پژوهشی سازمان دفاع از قربانیان خشونت

1- https://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=25633&LangID=E