مسلمانان میانمار: آیا سازمان ملل متحد در قضیه روهینگیا شکست خورده است؟

در سال 2012، ادعای دست‌داشتن مسلمانان در تجاوز و قتل یک زن بودایی، اولین موج حملات خشونت‌آمیز علیه مردم روهینگیا را به وجود آورد و موجب شکل‌گیری بحرانی طولانی شد، که طی آن مسلمانان را به اقامت در اردوگاه‌ها محدود کرد. از آن زمان مسلمانان روهینگیا از جانب رهبران سوسیالیست میانمار و بودائیان افراطی، خارجی به شمار رفته و حق شهروندی آنها توسط دولت میانمار نادیده گرفته شد. دولت میانمار مدعی شد مسلمانان روهینگیا مهاجرانی غیرقانونی هستند که از بنگلادش به میانمار آمده‌اند.
طبق اعلام سازمان ملل متحد، ده‌ها هزار تن از اقلیت روهینگیا هم‌اکنون در اردوگاه‌های شلوغ و با شرایط غیر‌انسانی برای آوارگان زندگی می‌کنند. یکی از این اردوگاه‌ها، "اردوگاه تیت کیای پین" در 10 مایلی شهر سیتو، پایتخت ایالت راخین قرار دارد. به گفته ساکنان این اردوگاه، دسترسی به این اردوگاه‌ها برای امدادگران سازمان ملل، علی‌رغم حملات خشونت‌بار اخیر، بسیار دشوار است. آنها معتقدند سازمان ملل در این زمینه به اندازه کافی تلاش نمی‌نماید؛ چرا که اگر سازمان ملل متحد در این رابطه سکوت نمی‌کرد و برای ورود به این محدوده پافشاری می‌کرد، شاید راهبان افراطی چنین اقداماتی انجام نمی‌دادند. به گفته سازمان ملل، در حال حاضر حدود 120،000 مسلمان در ده‌ها اردوگاه که عملا مشابه زندان است در سراسر ایالت راخین تحت شرایط مشابه زندگی می‌کنند. آنها نمی‌توانند سکونت‌گاه‌های خود را ترک کنند، در حالی که اکثرا به کمک‌های بشردوستانه برای زنده ماندن وابسته هستند. حقوق بشر آنها، از جمله آزادی تردد، بسیار دور از دسترس است.

                                                                                                                                  
سازمان دیده‌بان حقوق بشر، بارها نهادهای دولتی میانمار، از جمله پلیس و ارتش را متهم به شرکت در خشونت‌هایی کرده که به «پاکسازی قومی» و «جنایات علیه بشریت» منجر شده است. طبق گزارش این نهاد، در آغاز بحران، حدود 40 درصد مسلمان در شهر سیتو ساکن بودند، اما این تعداد در حال حاضر به کمتر از سه درصد رسیده است. حداقل 70،000 مسلمان از خانه‌های خود در این شهر بیرون رانده شده‌اند و مساجد و خانه‌های آنها سوزانده شده است؛ آنهایی هم که باقی مانده‌اند، اکنون از بحران غذایی رنج می‌برند. گزارش‌های سازمان ملل عنوان می‌دارد، در اکتبر سال 2016 ستیزه‌جویان روهینگیا به نیروهای مرزی میانمار حمله کرده‌‌اند. گزارش‌های فوق تخمین می‌زنند که ارتش میانمار بیش از هزار نفر از مردان، زنان و کودکان روهینگیایی را در سرکوب‌های پس از آن حمله، به قتل رسانده است. 

اخیرا نیز گزارشی توسط آژانس برنامه غذایی جهانی منتشر شده که طی آن هشدار داده، ده‌ها هزار کودک روهینگیایی در سال آینده در معرض سوء تغذیه حاد خواهند بود. بر‌اساس ارزیابی این نهاد، حدود 80 هزار و 500 کودک زیر 5 سال از 45 روستا در غرب ایالت راخین، در معرض سوء تغذیه بوده و در 12 ماه آینده نیازمند درمان خواند بود. سخنگوی این آژانس در میانمار گفته است: «کاهش وزن سریع کودکان می‌تواند موجب مرگ آنها شود، چرا که عملکرد سیستم ایمنی کودکان را مختل می‌کند». آژانس برنامه جهانی غذا همچنین اعلام کرد، یک سوم از خانواده‌های روهینگیایی در "مانگ‌داو" که یکی از مناطق متاثر از خشونت‌های دولتی علیه مسلمانان است، نیز محرومیت از غذا را تجربه می‌کنند. این آمار شامل افرادی است که هیچ غذایی در خانه ندارند یا طی 24 ساعت هیچ غذایی نخورده‌اند. از سوی دیگر، طبق اعلام سازمان ملل، حدود یک میلیون مسلمان روهینگیایی از پیش از انتخابات سال 2015، از حق رأی دادن محروم شده‌اند. به گفته این نهاد، حزب حاکم "لیگ ملی برای دموکراسی" در این کشور، به‌دلیل فشار ناسیونالیست‌های ضد مسلمان بودایی، هیچ یک از کاندیداهای مسلمان را وارد لیست خود نکرده بود.

این در حالی است که، آنگ سان سو چی، عضو شناخته شده این حزب، و رئیس جمهور فعلی دولت میانمار که برنده جایزه نوبل نیز هست، در آوریل سال 2017 این حقیقت را که روهینگیایی‌ها قربانی پاکسازی قومی در این کشور شده‌اند انکار کرد. وی همچنین اجازه ورود تیم تحقیقاتی سازمان ملل برای انجام تحقیقات درباره کشتار، شکنجه، تجاوز و قتل مسلمانان روهنگیا به وسیله نیروهای امنیتی در این کشور را نداد. بااین‌حال، گزارش سازمان ملل درباره اوضاع این اقلیت مسلمان که برگرفته از مصاحبه با آنها است، از کشتار گسترده، شکنجه و انواع جنایات حقوق بشری علیه این افراد در میانمار حکایت دارد.

 مرضیه عزیزیان

پژوهشگر مسایل حقوق بشر

منبع عکس: muslimmemo