مصاحبه‌‌های اختصاصی: نهادینه شدن اسلام‌هراسی در اغلب سازمان‌های مهم کانادایی

مصاحبه اختصاصی سازمان دفاع از قربانیان خشونت با خانم پرفسور ریم بادی، استاد حقوق دانشگاه ویندزور کانادا در خصوص نهادینه شدن اسلام‌هراسی در اغلب سازمان‌های مهم کانادایی.

طبق سرشماری ملی نفوس و مسکن 2011 در کانادا، مشخص شد که مسلمانان حدود 3.2 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. از 1،1 میلیون مسلمان اکثریت آنها در آنتاریو و کبک زندگی می کنند. اولین مسجد در کانادا در سال 1938 در شهر ادمونتون ساخته شد. چهار سال پس از تأسیس کانادا در سال 1867، 13 مسلمان از طریق سرشماری در این کشور شناسایی شدند. جمعیت مسلمانان در کانادا به طور پیوسته افزایش یافته است و در سال 2013 این جمیعت به 1،153،677 نفر رسیده است. علی‌رغم ثبت رکورد قابل قبول زندگی مسالمت‌آمیز بین جمعیت این کشور و مسلمانان و میزان بالای تحمل‌پذیری و احترام به اقلیت‌ها اما همچنان اسلام‌هراسی زندگی مسلمانان این کشور را تحت‌الشعاع قرار داده است. از این رو مصاحبه‌ای اختصاصی از سوی سازمان دفاع از قربانیان خشونت با خانم پرفسور ریم بادی، استاد حقوق دانشگاه ویندزور کانادا انجام شده است که مهمترین بخش‌های آن در ذیل آمده است.
به عقیده پرفسور بادی اسلام هراسی یک مشکل سیستماتیک در کاناد است که اشکال مختلفی دارد. اما برخلاف آمریکا، ثبت و اثبات اسلام‌هراسی در کانادا اغلب دشوار است؛ چرا که مستقیم یا آشکار نیست. از این رو، سال پیش ایشان به همراه عزیزه کانجی مقاله‌ای منتشر نموده و پنج شکل از اشکال مختلف اسلام‌هراسی را شناسایی نموده و با توجه به غیرمستقیم بودن آن، بدان "اسلام‌هراسی خاموش یا صامت" لقب دادند. این 5 شکل عبارتند از: 1) هدف قراردادن مسلمانان بدون ذکر دلیل مسلمان بودن آن‌ها 2) دادن جواز یا مجوز ضمنی برای اقدامات نژادپرستانه 3) انکار یا عدم معرفی اقداماتی که براساس قوانین نکوهش شده‌اند به عنوان اقدامی اسلام‌ستیزانه 4) شخصی‌سازی یا معرفی اسلام‌ستیزی به رفتارهای افراطی و نادرست و 5) تقلیل یا کوچک‌شماری اسلام‌ستیزی به ویژه با ایجاد سردرگمی یا اختلاف در خصوص معنی و تأثیرات آن. در حقیقت هرچند این مسائل بدان معنا نیست که اسلام‌ستیزی در کانادا شنیده نمی‌شود بلکه به صورت باز توسط عاملان دولتی اعلام نمی‌شود و نوعی سکوت در مواجهه با اسلام‌ستیزی وجود دارد. تصور می‌شود، با وجود عدم مطالعات علمی‌ای در این خصوص دولت استیون هارپر باعث گسترش اسلام‌ستیزی در کانادا شده است. بحث‌های مختلفی در کانادا در خصوص اسلام‌ستیزی در جریان است و به همین دلیل آن‌ها نتوانستند به این نتیجه برسند که روز 29 ژانویه، که توسط شورای ملی مسلمانان کانادا پیشنهاد شده بود را به عنوان روز مبارزه با اسلام‌هراسی بنامند. در این روز در سال 2017، مردی مسلح با حمله به یک مسجد در کبک شش نمازگزار را به قتل رساند.
با اینکه کانادا از افزایش و رشد افراط‌گرایی و ناسیونالیسم در امان بوده است اما به عقیده ایشان مشکل آنجاست که اسلام‌ستیزی اغلب شکل ظریفی از نژادپرستی است و اثبات و نشان دادن آن در موارد شخصی دشوار است. در خصوص مشکل اسلام‌ستیزی در دانشگاه‌های کانادا ایشان بر این عقیده هستند که در صورتی که راهبرد مشخصی برای مبارزه با اسلام‌ستیزی وجود نداشته باشد نمی‌توان با تبعیض علیه دانشجویان مسلمان مبارزه کرد؛ راهبردی که به نظر ایشان تاکنون تدوین نشده است. به عقیده پرفسور بادی قوانین مختلفی در کانادا وجود دارد که می‌توان در چارچوب آن‌ها به مسئله اسلام‌ستیزی رسیدگی کرد، اما تأثیر این قوانین محدود بوده است.
به عقیده پروفسور بادی برای اینکه چهره‌ای متعادل و منصفانه از اسلام در کانادا نشان داده شود، همکاری و تعهد سازمان‌هایی از قبیل جوامع مدنی، مدارس، رسانه‌ها، نماینده‌های منتخب، پلیس و دیگر ارگان‌های مرتبط نیاز است با این حال گاهی اوقات خود مردم بهترین مربی در این خصوص هستند. اما در حقیقت به عقیده ایشان مشکل در آموزش نیست، بلکه مشکل از آن‌جا نشأت می‌گیرد که اسلام‌ستیزی در بسیاری از سازمان‌های مهم کانادایی نهادینه شده است؛ سازمان‌هایی که عملکرد آموزشی داشته یا بر افکار عمومی تأثیرگذار هستند. آموزش مهم است اما به تنهایی کافی نیست. ما نیازمند راهبردهای دیگری از جمله حصول اطمینان از داشتن نمایندگان خوب در داخل نهادها هستیم.
به نظر ایشان هرچند نقش جوامع محلی و سازمان‌های ملی در مواجهه با اسلام‌ستیزی مهم است اما بار را نباید تنها روی دوش آن‌ها انداخت، چرا که این نهادها از منابع لازم برای مواجهه با این مشکل برخوردار نیستند. به عقیده ایشان تبعیض، عدم برابری و عدم تحمل از جمله مشکلاتی است که همه ما باید آن را بفهمیم و این مسئله را مدنظر داشته باشیم.