مصاحبه‌‌های اختصاصی: نژادپرستی در کانادا

مصاحبه اختصاصی سازمان دفاع از قربانیان خشونت با پروفسور کانستانس بک‌هاوس ، استاد حقوق دانشگاه اتاوا و عضو جامعه‌ی سلطنتی کانادا با موضوع بررسی مسئله نژادپرستی در کانادا.

طبق سرشماری سال 2016 ، 7.5 میلیون نفر که 21.9 درصد جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهد، مهاجر بوده‌اند. کانادا کشوری است که از ادغام فرهنگ‌های گوناگون بوجود آمده و از این رو دولت فدرال این کشور تنوع فرهنگی را در منشور حقوق و آزادی کانادا در سال 1985 گنجانده است و در سال 1988 نیز قانون چند فرهنگی را تصویب کرد. در همین راستا در سال 1991 «بخش چند فرهنگی و شهروندی» در کانادا تأسیس گردید. دولت کانادا حقوق اقوام و بومیان در اجرای مناسک و آداب و رسوم آنها را به رسمیت شناخته و اقلیت‌ها آزاداند تا مراسم و عبادات مخصوص به خود را داشته باشند. در سال 2015، 92 درصد کانادایی‌ها اظهار داشتند که معتقدند کشورشان مکان خوبی برای مهاجران است. همچنان در سال‌های بعدی، کانادا در لیست پنج کشور برتر جهان از لحاظ مدارا با مهاجرین و همچنین آزادی اقلیت‌های قومی و مذهبی قرار داشته است. با این وجود این کشور نیز با چالش‌های مختلفی در این حوزه مواجه است. در حقیقت می‌توان گفت که در این کشور یک دیدگاه شبهه نژادپرستی نیز حاکم است. نظرسنجی ایپسوس در سال 2020 حاکی از آن بود که 28 درصد از کانادایی‌ها نژادپرستی را در سال گذشته تجربه کرده‌اند، این در حالیست که 60 درصد آنها معتقدند نژادپرستی یک مسئله جدی در جامعه است. اسلام‌هراسی، احساسات ضدمهاجرتی و تبعیض علیه بومیان تنها برخی از چالش‌های پیش روی دولت و مردم در این کشور است.
با توجه به توضیحات فوق و اهمیت این مسئله، سازمان دفاع از قربانیان خشونت اقدام به مصاحبه با پروفسور کانستانس بک‌هاوس استاد حقوق دانشگاه اتاوا و عضو جامعه‌ سلطنتی کانادا نمود که در ذیل بخش‌هایی از این مصاحبه آورده شده است. ایشان محقق و مورخ حقوقی مشهور در کانادا و نیز استاد ارشد دانشگاه اتاوا است. وی در زمینه مطالعات جنسیتی، حقوق بشر، تبعیض نژادی و قوانین کیفری تخصص داشته و 10 کتاب تألیف و چندین جایزه ملی و بین‌المللی برای بورس تحصیلی خود برنده شده است.
پروفسور بک‌هاوس در خصوص دیدگاه مردم کانادا در خصوص نژادپرستی و نیز نبود تبعیض نژادی نظام‌مند در این کشور در مقایسه با ایالات متحده آمریکا می‌گوید: «کانادایی‌ها به شدت دچار این سوءتفاهم هستند که نژادپرستی در کشور ما، به ویژه در مقایسه با ایالات متحده، یک معضل نیست. کشورهای مختلف تاریخچه‌های نژادپرستانه و محیط‌های معاصر خود را دارند، و این صحیح است که از جهاتی ما با آمریکایی‌ها متفاوتیم،‌ اما این شدیداً غلط است که بگوییم ما تا حدودی بهتریم». به عقیده پروفسور بک‌هاوس خشونت پلیس یک معضل ریشه‌دار و ادامه‌دار در کانادا به ویژه در رابطه با جوامع بومی و سیاه‌پوستان است. برخی از دولت‌ها از جمله دولت‎های دموکرات و لیبرال عملکرد بهتری در پاسخ به خشونت نژادپرستانه دارند، اما هیچ کدام نمی‌توانند ادعا کنند سابقه درخشانی در این حوزه دارند. به عقیده ایشان این مسئله از آنجا نشأت می‌گیرد که بیشتر سیاستمداران و فعالان خدمات عمومی در این کشورها سفیدپوست هستند. وی معتقد است که به استثنای مهاجران کشورهای اروپای شمالی،‌ تازه‌واردان به کانادا همواره در به دست آوردن ثبات اقتصادی و اجتماعی اولیه دچار مشکلاتی بوده‌اند. به اعتقاد وی باید اقدامات فراوان بیشتری انجام شود تا این اطمینان حاصل گردد که ورود به کانادا، با آغوش باز و امن‌تر صورت می‌گیرد.
وی می‌گوید: «من فکر می‌کنم بسیاری از کانادایی‌ها به این موضوع افتخار می‌کنند که در مقایسه با کشورهای مشابه،‌ ما نسبت به مهاجران بسیار پذیراتر بوده‌ایم. می‌توان ادعا کرد که اکثریت ما کانادایی‌ها به سخنان و اقدامات آشکارا نژادپرستانه اعتراض می‌کنیم، اما این هم صحت دارد که اکثریت کانادایی‌های سفیدپوست عمق و گستردگی نژادپرستی در جامعه‌ی امروز ما را درک نمی‌کنند.» وی می‌گوید: «من باور دارم که ما بهتر است آینده خود را براساس یک تصویر جدید بنا کنیم: اینکه کانادا کشوری است که ایرادات زیادی در رابطه با نژادپرستی دارد، اما ما از آزمودن و زیر ذره‌بین بردن این مشکلات نمی‌هراسیم». ایشان همچنین ادامه می‌دهند که: «نمی‌دانم چرا دولت روز 29 ژانویه را به عنوان روز ملی یادبود و مبارزه با اسلام‌هراسی نامگذاری نکرده است. این کار بدیهی به نظر می‌رسد. شاید آنها نگران این موضوع هستند که کانادایی‌هایی که معتقدند اسلام‌هراسی وجود ندارد را آزرده‌خاطر کنند».

برای مطالعه متن کامل مصاحبه به زبان انگلیسی به اینجا مراجعه نمایید.