جرقه ذهن فاطمه، 290 نفر را شاغل کرد

فاطمه ذاکریان بانوی پرتلاش خراشادی که روزگاری کسی حاضر به همکاری با اودر زنده کردن هنر«توبافی»نبود، با پشتکار خود این هنر را احیا کرد و زمینه اشتغال ۲۹۰ بانوی دیگر را هم فراهم کرد. با این کار خراشاد به قطب پارچه بافی سنتی کشورمبدل شد.به گزارش شهردخت به نقل از مهر، هنر پارچه بافی یا توبافی از هنرهای دستی اصیل خراسان جنوبی است که قدمتی ۳۰۰ ساله دارد. برای بافتن پارچه به روش سنتی، توباف ابتدا مواد اولیه از قبیل پنبه، ابریشم یا کرک را تهیه می کند و پس از آن از این مواد نخ می ریسد. در مرحله بعد نخ های به دست آمده را می جوشاند و برای ضخیم کردن آنها از آرد استفاده می کند.سپس به کمک این پارچه ها و چرخ پارچه بافی، محصول نهایی به دست می آید. محصولی لطیف و بی نیاز از پیرایه های بدلی که تن را آرامش می بخشد و آب و هوای سوزان کویر را قابل تحمل می کند.ذاکریان 52 ساله، می گوید: این هنر تقریبا در ۱۱ سال پیش در روستا منسوخ شده بود و مردم دیگر فعالیت چندانی در این زمینه نداشتند. در آن زمان تنها سه خانم در روستا دستگاه توبافی را داشتند که آن هم نه به طور مستمر و به صورت مقطعی کار می کردند. وی گوید: ایده احیا این هنر زمانی به ذهنم رسید که خانمی از جهاد به روستای خراشاد آمد و به دنبال حوله های سنتی می گشت و آن موقع بود که دیدم این هنر طرفدار دارد و می توان در این زمینه موفق بود از طرفی دیگر با توجه به خشکسالی ها به همراه یکی دیگر از زنان روستا تصمیم گرفتیم کاری برای اقتصاد خانواده انجام دهیم و به هنری که در نزد بانوان روستا فراموش شده بود روی آوردیم و تصمیم گرفتیم آن را احیا کنیم. احیاء توبافی با همکاری پنهانی ۵ نفر از بانوان روستا

در ابتدا با چهار نفر نیرو آغاز کردیم و نیروها هم با شرط اینکه پنهان کار کنند با ما همکاری می کردند زیرا کسر شان خود می دانستند که پارچه بافی کنند و این احساس را داشتند که مورد تمسخر دیگران قرار می گیرند.
ذاکریان با اشاره به اینکه وسایل مورد نیاز برای انجام کار را مردم روستای خراشاد و روستاهای اطراف در ازای صلوات به ما هدیه می کردند؛ بیان داشت: همان سال، پارچه‌های بافته شده را به نمایشگاهی در تهران بردم و استقبال خوبی از آنها شد و همه‌ سود حاصل را بین نیروها تقسیم کردیم و هیچ سودی را برای شرکت در نظر نگرفتیم؛ این بیشترین انرژی را به ما رساند و باعث ایجادانگیزه برای شروع به کار بانوان روستا در این رشته شد.
مدیرعامل شرکت تعاونی زنان خراشاد می گوید: سود دهی کار در نمایشگاه انگیزه ایجاد کرد که حتی از روستاهای دیگر برای آموزش به شرکت تعاونی مراجعه می کردند. بعد از آن برای یادهی این هنر در همان سال کلاس های آموزشی را در روستاهای مجاور از جمله مود، چاج، بهدان، آسیابان و ... برگزار کردیم.وی گفت: خدا را شکر این رشته نه تنها در خراشاد تبدیل به یک حرفه سودآور و درآمدزا برای زنان در خانه‌هایشان شد بلکه به شهرها و روستاهای دیگر نیز رفت و مروج آن در روستاهای اطراف بودیم.ذاکرایان ادامه داد: پارچه‌بافی توانست اقتصاد خانواده‌ها را تامین و خشکسالی‌ها را جبران کند و مردم این روستا از طریق پارچه‌بافی توانستند زندگیشان را سر و سامان بدهند.وی افزود: اقدامات انجام شده در راستای احیاء این هنر دستی در خراشاد موجب شد تا این روستا به عنوان اولین روستای هدف صنایع دستی کشور در سال ۸۶ معرفی شود. حالا همه توباف شده اند و کسی برای فروش به فروشگاه نمی رود!شهردخت می افزاید، حالا همه خانم‌های خراشاد در خانه‌های خودشان مشغول پارچه‌بافی هستند و آنقدر این کار برایشان درآمدزایی دارد که به گفته فاطمه، «دیگر حاضر نیستند ساعتی از وقت خود را در فروشگاه شرکت بگذرانند! به طوری که فروشگاه اغلب بسته است یا خودم باید در آنجا باشم».جرقه ای که در سال 82 در ذهن فاطمه زده شد، باعث شد که امروز 289 نفر از روستاییان منطقه در قالب در تعاونی زنان خوراشاد فعالیت می کنند.