اظهارات دبیرکل منتخب سازمان ملل درباره جهانی‌شدن و پناهجویان

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری رویترز،‌ آنتونیو گوترش، دبیرکل آتی سازمان ملل هشدار داد که "بازندگان جهانی‌شدن" در کشورهای متمول از سوی سیاستمداران نخبه نادیده گرفته می‌شوند و همین امر آنها را وادار می‌کند به سمت دستورکارهای ناسیونالیستی متمایل شوند؛ درست همانند آنچه در انتخابات آمریکا و رفراندوم بریگزیت شاهد بودیم.

گوترش که سال آتی جانشین بان کی‌مون می‌شود، در کنفرانس خبری خود در لیسبون گفت که این رویه امسال تمایل برای پذیرش پناهجویان در اروپا را تضعیف کرد. او گفت، رهبران جهان باید محافظت بین‌المللی از پناهجویانی که از مناطق جنگ‌زده‌ای مثل سوریه می‌آیند، مجددا ارزیابی کنند اما این مساله ساده نخواهد بود؛ آن هم در شرایطی که کشورهای توسعه‌یافته به سمت دستورکار ملی‌گرایی متمایل شدند.

اروپا برای مدیریت حجم انبوه مهاجرانی که اکثر آنها از جنگ سوریه آواره شده بودند، به شدت به مشکل برخورد کرد. ایالات متحده تنها تعداد اندکی از آنها را پذیرفت و ممکن است سال آتی میلادی باز هم آن تعداد را کاهش دهد. گوترش گفت: در ۲۰۱۶ ما شاهد وخامت دراماتیک رژیم محافظت بین‌المللی از پناهجویان بودیم. نمونه آن در کشورهای توسعه‌یافته اروپایی آغاز شد و همانند یک ویروس به سایر کشورهای جهان منتقل شد. این مقام که تا سال گذشته کمیسیونر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان بود، افزایش مقاومت در برابر پذیرش مهاجران و پناهجویان را به نگرانی‌های گسترده‌تر درباره جهانی‌شدن ارتباط داد. او همچنین در کنفرانسی درباره بحران پناهجویان اروپا گفت: گمان نمی‌کنم که بتوانیم به صورت موضوعی فقط مساله پناهجویان را بررسی کنیم چرا که از نظر من، این مشکل یک مشکل حاشیه‌دار و گسترده‌تر است.

دبیرکل آتی سازمان ملل متحد گفت، در اواسط دهه ۹۰ میلادی اتفاق نظری حاصل شد مبنی بر اینکه جهانی‌شدن به نفع همه است. او افزود: اما مردم زیادی از آن جا ماندند... در جهان توسعه‌یافته کسانی هستند که بازندگان جهانی‌شدن هستند. زمانی که درباره انتخابات صحبت می‌کنیم، تجزیه و تحلیل‌های اخیر در بخش‌های شمال شرقی و غرب‌میانه آمریکا از نظر من به وضوح این مساله را نشان می‌دهد. این مناطقه با رکود اقتصادی، کارخانه‌های فرسوده و کاهش جمعیت مواجه هستند. بنابراین آنطور که ما انتظار داشتیم جهانی‌شدن موفق نبوده است و نه تنها بسیاری از مردم از آن خشمگین هستند بلکه معتقدند که سیاستمداران نخبه و سازمان‌های بین‌المللی به آن توجهی نمی‌کنند و به آنها اهمیتی داده نمی‌شود.

این مساله منجر به امری می‌شود که گوترش آن را "نوعی انقلاب" توصیف می‌کند؛ امری که در آن احزاب ضد نظام برای برنده شدن در انتخابات‌ها و رفراندوم‌هایی تلاش می‌کنند که اکثریت را علیه هر آنچه به رای گذاشته شده، جذب می‌کند.