سمانه شاددل شهردار منطقه 2 زنجان

«زهرا صدر اعظم نوری»، به طور حتم نخستین زنی بود که با انتخاب غلامحسین کرباسچی در منطقه 7 تهران، توانست راه پر پیچ و خم شهرداری‌ها را به روی زنان باز کند. بعد از انتصاب او در سال 75، تقریباً 20 سال طول کشید تا در سال 95، یک زن دیگر یعنی «نرگس معدنی‌پور» هم بتواند به عنوان شهردار به منطقه 13 تهران راه یابد. اما جز تهران، با انتخاب «مریم پاکزاد» به عنوان جوان‌ترین شهردار استان گیلان در شهر لولمان، پای زنان سایر شهرها نیز به این راه دشوار باز شد تا آغازگر مطالبات جدی زنان توانمند، برای نشستن بر صندلی‌های به ظاهر مردانه شهرداری‌ها باشد. بنابراین بعد از او، نام زنان دیگری هم در این عرصه بر سر زبان‌ها افتاد! «سامیه بلوچ زهی»، شهردار کلات (مرکز شهر سرباز) در استان سیستان‌وبلوچستان، «شراره معدنیان» ، شهردار منطقه 6، «شیفته بدر آذر» شهردار منطقه 9 تبریز و شکوفه شهابی پور، شهردار شهر «سرگز احمدی» در استان هرمزگان!

و حالا «سمانه شاددل» که این روزها بیشتر به نام زنی شناخته می‌شود که در کسب و کار مردانه مدیریت شهری، توانسته برای نخستین بار، نام یک زن را در شهر زنجان به عنوان شهردار طنین انداز کند. او که بتازگی به عنوان شهردار منطقه 2 زنجان معرفی شده است، پیش از این هم برای قرار گرفتن در پستی که جنسیت مردانه، نگاه غالب آن بود، مبارزات سختی انجام داده است. «معاونت حمل و نقل ترافیک»، در واقع همان پستی است که سمانه شاددل با وجود همه کارشکنی‌ها و مخالفت‌ها، 4 سال مقاومت کرد تا در نهایت همین ایستادگی‌اش، موجب شد برچسب «مردانه» از این پست برداشته شده و «شایستگی»، جایگزین زن یا مرد بودن مدیران شود! خودش هم می‌داند در این دوره، کار سخت و طاقت فرسایی پیش رو دارد، درست شبیه سایر مدیرانی که با مشکلات زیادی در شهرها دست و پنجه نرم می‌کنند، اما تلاش او برای اثبات توانایی‌هایش، به طور حتم کمی بیشتر از «مردها» خواهد بود. «شاددل» فارغ التحصیل دانشگاه علم و صنعت در مقطع لیسانس مهندسی عمران و فوق لیسانس مدیریت ساخت است. از سال 83 وارد شهرداری زنجان شده و از همان زمان فعالیت خودش را در حوزه فنی و عمرانی آغاز کرده است، اما سال 92 برای او یک سال فوق العاده محسوب می‌شود. چراکه به اعتماد مدیرانش، برای نخستین بار یک معاونت آن‌هم از جنس حمل و نقل در اختیار زنی قرار می‌گیرد که باید توانایی‌هایش را بیش از گذشته اثبات کند. خودش می‌گوید: «پیش از این سابقه نداشته در هیچ پستی در شهرداری زنجان، زنی، به معاونت منصوب شود.» بنابراین پایش که به دفتر حمل و نقل باز می‌شود، چالش‌ها هم با چاشنی مخالفت‌ها آغاز می‌شود: «نمی تواند» جمله آشنای آن روزها بود، اما او سرخم نکرد و با اصلاح هندسی، خط کشی‌ها و سرو کله زدن با راننده‌ها، ماندنش را به 4 سال کشاند: «اوایل بیشتر مخالفت‌ها از بدنه شهرداری بود، اما همان قدر که مخالف داشتم، موافق هم بود.

اما حالا دیگر خبری از آن‌همه مخالفت نیست، بیشتر کارمندها و مردم موافق حضور من در شهرداری منطقه هستند. جالب اینکه خیلی‌ها نه تنها موافق‌اند که حمایت هم می‌کنند.» شاددل می‌گوید برخوردهای مردم را از شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی با جدیت رصد می‌کند و حالا به خوبی متوجه شده که اغلب مردم، خواهان حضور زنان در پست‌های مدیریتی بالا هستند و از اینکه یک زن به شهرداری مناطق راه یافته استقبال و حمایت می‌کنند. زنجان حالا به گفته او با مشکلات زیادی مواجه است. از رکود ساخت و ساز گرفته تا مشکلات مالی شدید، درست شبیه همان مشکلات رایجی که برای بیشتر شهروندان شهرهای بزرگ بویژه تهران آشناست. زنجانی‌ها هم این روزها با حجم بالای مطالبات پیمانکاران مواجهند. برای همین شاددل برنامه‌هایش روشن است. جنس مشکلات را به خوبی می‌داند و قرار است کدهای درآمدی را تقویت کند. خودش می‌گوید: «عمده تخلفات از شهرسازی نشأت می‌گیرد!»
او خوشحال است از اینکه عدالت جنسیتی بیش از گذشته جا افتاده و فضای کار به خانم‌ها هم رسیده است. پیش ازاین پست‌های مدیریتی تنها سهم مردان بود، اما حالا در خیلی پست‌ها به برابری جنسیتی رسیده‌اند. شاددل البته برای تحقق این شعار وارد عمل هم شده و در نخستین گام، سه زن را در معاونت‌های زیر مجموعه‌اش (نوسازی، روابط عمومی، مالی) جایگزین کرده؛ اتفاقی که بازخوردهای زیادی هم به دنبال داشت. برای همین شاددل معتقد است که جامعه به بلوغی رسیده که زن‌ها پست‌های بالاتر، بگیرند: «با اینکه تعدادشان کمتر است و کارشان سخت تر، اما توانسته‌اند توانایی‌هایشان را اثبات کنند.» با این حال او همچنان تأکید می‌کند که باید پشت مدیران زن ایستاد و آنها را حمایت کرد.

منبع خبر: روزنامه ایران

عکس: صدای میانه