90 هزار آواره و صدها کشته حاصل دور جدید خشونت‌ها علیه روهینجاهای میانمار

خشونت‌ها در میانمار به دنبال حملات هماهنگ شبه‌نظامیان روهینجا به ده‌ها ایست بازرسی پلیس و یک پایگاه ارتش آغاز شد. بعد از این اتفاق درگیری‌های شدید درگرفت و یک عملیات نظامی بزرگ از سوی میانمار علیه اقلیت روهینجا اجرا شد که تاکنون دست‌کم 400 کشته برجای گذاشته است. نحوه تعامل با 1.1 میلیون مسلمان اقلیت روهینجا در میانمار تبدیل به بزرگترین چالش آنگ سان سوچی، رهبر دوفاکتوی این کشور شده است. برآوردهای جدید حاکی از عبور بیش از 87 هزار تن از اعضای اقلیت روهینجا از مرز میانمار به بنگلادش است که از مجموع آوارگان این قوم که از خشونت‌های سطح پایین تر ماه اکتبر گذشته فرار کردند، بیشتر شده است.

همچنین جدیدترین برآوردهای امدادرسان‌های سازمان ملل در منطقه بازار کاکس واقع در مرز بنگلادش نشان می‌دهد که از ماه اکتبر تاکنون مجموعا 150 هزار تن از اعضای اقلیت روهینجا به بنگلادش فرار کرده‌اند. محمد حسین 25 ساله که چهار روز پیش از خشونت‌های میانمار فرار کرده می‌گوید: ما تلاش می‌کنیم در اینجا برای خود خانه بسازیم اما فضای کافی وجود ندارد. وی اظهار کرد: هیچ سازمان غیردولتی در اینجا وجود ندارد. ما هیچ غذایی نداریم و بعضی از زنان ما مجبورند در کنار خیابان فرزندانشان را به دنیا بیاورند. کودکان بیمار نیز در اینجا هیچ پزشکی برای معالجه ندارند. 

کمپ غیررسمی آوارگان روهینجا که بعد از حملات اکتبر در منطقه بالوخالی ایجاد شد به شکل چشمگیری گسترش یافته است. دولت میانمار اعلام کرده که بیش از 11 هزار و 700 تن از ساکنان قومی از ایالت راخین تخلیه شده‌اند که به غیرمسلمانان اشاره دارد. قرار است امروز دوشنبه 13 شهریورماه رتنو مارکسودی، وزیر امور خارجه اندونزی با آنگ سان سوچی، رهبر میانمار و دیگر مقامات این کشور دیدار کرده و از آنها بخواهد خشونت‌ها را متوقف کند. این سفر بعد از آن رخ می‌دهد که سفارت میانمار در شهر جاکارتا طی روز یکشنبه 12 شهریورماه با بمب آتش زا هدف حمله قرار گرفت.

از سوی دیگر روزنامه انگلیسی ایندیپندنت نوشت: براساس اظهارات شاهدان عینی، نیروهای نظامی و شبه نظامی در مواردی در میانمار سر کودکان روهینجا را بریده و تعدادی نیز به صورت زنده سوزانده شده‌اند. عبدالرحمن ۴۱ ساله گفت: یک گروه از مردان روهینجا را در یک کلبه چوبی در روستای «چوت پیین» جمع کردند و سپس آتش زدند. برادرم در میان آنها بود و کشته شد. وی افزود: دیگر اعضای خانواده‌ام را در زمین‌های اطراف پیدا کردم. روی بدنشان جای گلوله و بریدگی بود. دوتا از برادر زاده‌هایم بدون سر بودند. سلطان احمد ۲۷ ساله نیز می‌گوید: بعضی از اجساد را بدون سر دیدم. ما در خانه پنهان شده بودیم و وقتی افراد مسلح روستای مجاور درحال بریدن سر مردم بودند ما از حیاط پشت فرار کردیم. بعضی از افراد دیگر نیز که از روستاهای دیگر زنده مانده‌اند، می‌گویند که شاهد بریده شدن سر بعضی‌ها بوده‌اند. تصاویر ماهواره‌ای که دیده بان حقوق بشر منتشر کرده نشان می دهد که تنها در یک روستا ۷۰۰ خانه به آتش کشیده شده و به خاکستر تبدیل شده است.

به گزارش خبرگزاری آلمان پناهجویان به سازمان‌های حقوق بشری و نمایندگی‌های سازمان ملل متحد شرح داده‌اند که چگونه ماموران نیروهای مسلح میانمار به همراه بودایی‌های افراطی این کشور به سوی اعضای اقلیت روهینگیا شلیک می‌کنند، یا سر دستگیرشدگان این قوم را که در میان‌شان کودکانی نیز هستند، قطع می‌کنند. شمار کشتگان گروه قومی روهینجا تنها در یک روستا ۲۰۰ نفر تخمین زده شده است. خانه‌های افراد این قوم به آتش کشیده می‌شوند. سازمان دیده‌بان حقوق بشر تصویرهای ماهواره‌ای را منتشر کرده که در آنها می‌توان دید که در دست‌کم ۱۷ مکان صدها خانه این گروه قومی آتش زده شده‌اند. از سال ۲۰۱۲ تاکنون ساکنان ایالت "راخین" در غرب میانمار به‌طور مرتب هدف حملات نیروهای امنیتی و ارتش میانمار قرار دارند. در این ایالت حدود یک میلیون مسلمان روهینگیا زندگی می‌کنند.

دور جدید خشونت‌ها
میانمار حق اقلیت و دیگر حقوق مدنی برای مسلمانان روهینگیا قائل نیست. دور جدید خشونت‌ها از 3 شهریورماه، پس از آن آغاز شد که یک گروه مسلح به نام "ارتش آزادیبخش آراکان روهینجیا"، مسئولیت حمله به پاسگاه‌های پلیس و ارتش میانمار را بر عهده گرفت. دولت میانمار اعلام کرد در حمله این گروه ۱۲ نفر از ماموران امنیتی میانمار کشته شدند. این گزارش کشته‌های شورشیان روهینجا را ۵۹ نفر اعلام کرد. نیروهای امنیتی میانمار به تلافی حملات ارتش آزادیبخش آراکان روهینگیا، مردم عادی روهینجا را هدف حملات خود قرار داده است. شورشیان مسلح آراکان نیز حملات خود را واکنشی به سرکوب و پیگرد مردم توسط نیروهای امنیتی میانمار اعلام می‌کنند.

از زمان استقلال میانمار در سال ۱۹۶۱، دولت مرکزی این کشور مسلمانان روهینجا را به عنوان شهروندان میانمار به رسمیت نمی‌شناسد. از این رو آنان از بسیاری امکانات اولیه در زمینه بهداشتی و درمانی محرومند. در حالی که بسیاری معتقدند که مسلمانان ساکنان بومی ایالت راخین هستند. آنگ سان سوچی رهبر دمکراسی‌خواه میانمار در سال‌های اخیر درباره خشونت‌های نظامیان علیه ساکنان ایالت راخین سکوت کرده یا از موضع‌گیری آشکار در این باره سرباز زده است. سکوت خانم سوچی انتقاد مدافعان حقوق بشر را برانگیخته است.

منبع خبر: ایسنا

عکس: ایسنا