کودکانی زیر بار زباله ها

روز جهانی کودک امسال با شعار «آینده را باید ساخت» نامگذاری شده است، اما چه فرقی می‌کند روز جهانی کودک باشد یا اول مهر، یا اصلاً روز جهانی مبارزه با خشونت و آزار کودکان. مهم این است که کودکان کار یا کودکان خارج از چرخه تحصیل دیگر واقعیت زندگی ما شده‌اند. خیلی‌ها درباره‌شان نوشته‌اند و بسیاری هم درباره‌شان گفته‌اند، بویژه این روزها که به‌نام آنها نامگذاری شده است. اما در نهایت آن چیزی که از برخورد جامعه با کودکان باقی می‌ماند، بی‌تفاوتی اغلب مردم نسبت به آنهاست. آن‌طور که مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان می‌گوید: «روز به روز بر آمار کودکان خارج از چرخه تحصیل اضافه می‌شود، بر اساس آمارها هم‌اکنون یک میلیون کودک کار داریم و همچنین بالای یک میلیون و دویست هزار کودک هم خارج از چرخه تحصیل هستند.» کودکان بازمانده از تحصیل یا آنهایی که درس و مدرسه را به هزار دلیل رها کرده‌اند بسادگی می‌توان در کوچه‌ها و خیابان‌ها دید، همان‌هایی که گل می‌فروشند، اسپند دود می‌کنند یا برخی دیگر که کارهای زیرزمینی می‌کنند و گاهی هم عکس هایشان از کوره پز خانه‌ها روی سایت‌ها می‌رود.در این میان البته کودکانی هم هستند که در لابه‌لای زباله‌ها به‌دنبال روزی خود می‌گردند. همان‌هایی که با کیسه‌های سنگین زباله، خیابان‌های شهر را بالا و پایین می‌کنند. کودکانی که خانواده هایشان به خاطر فقر، اجاره‌شان می‌دهند و برخی‌هایشان هم به خاطر بیماری و کار زیاد در بی‌خبری درد می‌کشند و در نهایت زیر خاک می‌روند. همان‌هایی که حتی دیگر خانواده هایشان هم سراغشان را نمی‌گیرند. در حال حاضر آمار و ارقام دقیقی از تعداد کودکان زباله گرد در کشور وجود ندارد اما آن‌طور که مدیر عامل انجمن حمایت از حقوق کودک می‌گوید بر تعدادشان روزبه‌روز اضافه می‌شود. فرشید یزدانی به خبرنگار «ایران»، تأکید می‌کند: مافیای کودکان زباله گرد سود بالایی از کار خود می‌برند. آنها خانواده‌های فقیر را شناسایی می‌کنند و کودکان آنها را به اجاره خود درمی‌آورند. برخی از کودکان هم اتباع خارجی هستند که به شکل غیرقانونی به کشور آمده‌اند. البته تعدادی کودک هم از شهرهای دیگر به تهران می‌آیند و افرادی آنها را اجاره کرده و در اختیار پیمانکار قرار می‌دهند. کودکان معمولاً در سنین 7 تا 14 سال هستند و در کنار کمپ‌های جمع‌آوری زباله اسکان داده می‌شوند. وی با تأکید بر اینکه کودکان زباله‌گرد روزانه به طور متوسط ۶۰ کیلو زباله جمع می‌کنند، می‌گوید: اغلب این کودکان روزانه 10 ساعت کار می‌کنند، آنها بدون دستکش تا کمر در سطل‌های زباله خم می‌شوند؛ بدنشان زخمی شده و دست‌هایشان بریده می‌شود و در معرض ابتلا به بیماری ایدز، هپاتیت، کزاز، سالک پوستی، زانو درد و کمردرد قرار می‌گیرند. بسیاری از آنها نان آور خانواده هستند و سخت هم کار می‌کنند تا روزی 20 تا 30 هزار تومان درآمد داشته باشند که این درآمد هم به آنها داده نمی‌شود و کارفرما حقوق ماهانه‌شان را برای خانواده می‌فرستد و آنها در شهرهای بزرگ فقط مکانی برای خوابیدن و غذا خوردن دارند.یزدانی با اشاره به اینکه برخی از کودکان زباله گرد مرگ‌های خاموش دارند و کسی هم متوجه مرگ آنها نمی‌شود، تأکید می‌کند: این کودکان اغلب خانواده‌ای ندارند که پیگیر حالشان شود. برخی هایشان هم که به طور قاچاق به ایران آمده‌اند، وقتی بیمار می‌شوند، کارفرما هیچ تعهدی در برابر آنها ندارد، برای همین ضعیف ترها با بیماری از دنیا می‌روند و کسی هم نمی‌فهمد که این کودک جانش را از دست داده است. در کنار این موضوع سوءاستفاده جنسی و جسمی را هم در نظر بگیرید.بسیارشان تحقیر می‌شوند و آزار می‌بینند اما مجبورند که شرایط را تحمل کنند. شما به چهره کودکان زباله گرد نگاه کنی، هیچ کدام‌شان به چشم شما مستقیم نگاه نمی‌کنند، آنها به خاطر آزارهای جنسی و جسمی متعددی که دیده‌اند، اعتماد به نفس خودشان را از دست داده‌اند. مدیر عامل انجمن حمایت از حقوق کودک به خرید و فروش کودکان اشاره می‌کند و می‌گوید: موضوع خرید و فروش کودکان برای کارهای سخت مثل زباله گردی به گوش ما هم رسیده است و در این مورد پیگیری هایمان را آغاز کرده‌ایم اما به طور مستند تاکنون به موضوعی خاص دست پیدا نکردیم.

منبع و مشروح خبر: روزنامه ایران