سمن‌هایی با هدف ایجاد عدالت اجتماعی

کارآفرینی اجتماعی برای زنان سرپرست خانوار یکی از انواع کارآفرینی‌هایی است که در حوزه زنان اهمیت زیادی دارد. زنانی که در محلات محروم و حاشیه نشین زندگی می‌کنند گزینه‌های زیادی برای کسب درآمد و معیشت ندارند و ایجاد کارآفرینی برای این زنان می‌تواند علاوه بر ایجاد درآمد و شغل برای آنان زمینه‌های توانمندی این زنان را نیز فراهم کند. یکی از اهداف کارآفرینی اجتماعی، پر کردن خلأ اشتغال و مهارت آموزی است. در این عرصه ان‌جی‌او ‌هایی فعالیت می‌کنند که با توانمندسازی خانواده‌های محروم سعی می‌کنند معضلات اجتماعی را کاهش دهند. در بسیاری مواقع خلأهایی که در زندگی طبقه محروم وجود دارد، می‌تواند خانواده‌ای را مجبور کند که کودک خردسال خود را وادار به انجام کارهایی غیر قانونی و ناسالم کند. این خلأ می‌تواند جامعه مستعد با انواع مهارت‌ها را بعد از مدت کوتاهی به جامعه‌ای فرسوده و منفعل تبدیل کند. گروه‌هایی هستند که در طبقات محروم، چرخه کارآفرینی اجتماعی را به حرکت درمی‌آورند، هدف این سازمان‌های مردم نهاد، افزایش آمار شغلی و حتی درآمدزایی افراد نیست، بلکه هدف این است که با نگاه عدالت اجتماعی، الگویی پایدار همراه با توسعه پایدار در همه بخش‌ها ایجاد کند، این در حالی است که حقوق افراد محترم شمرده شده و در نهایت سعی می‌شود با در نظر داشتن قابلیت‌های افراد، فاصله طبقاتی در جامعه کاهش پیدا کند. الگوهای متفاوت اقتصادی – اجتماعی که به کارآفرینی کمک می‌کنند، یادآور می‌شوند که می‌توان بدون ضایع کردن حقوق افراد، رانت خواری، اختلاس و فساد هم کسب و کاری سالم راه انداخت و حقوق طبقه محروم و حاشیه نشین را هم دید. کارآفرینی و ایجاد کسب و کار در مناطق روستایی و حاشیه نشین به مرور زمان تبدیل به الگویی برای جامعه محلی می‌شود. کارآفرینی سبب تغییر الگوی رفتاری در جوامع روستایی و محلی می‌شود به نحوی که می‌تواند در کاهش معضلات اجتماعی نیز کمک کند؛ به‌عنوان نمونه مسائلی مانند کودک همسری که به‌دلیل فقر اقتصادی و فرهنگی در چنین جوامعی به چشم می‌خورد با افزایش کارآفرینی و اشتغال کاهش پیدا می‌کند. وقتی زن روستایی می‌بیند که می‌تواند کسب و کاری داشته باشد و برای خود و خانواده مفید باشد ناخودآگاه مختصات زندگی‌اش تغییر کرده و به رشد فکری و رفتاری می‌رسد. با تغییر رفتار و تغییر نظامی که ایجاد می‌شود، بقیه نیز الگو گرفته و کل جامعه تحت تأثیر قرار می‌گیرد. مسأله دیگری که وجود دارد این است که برای حمایت از کودکانی که در خانواده‌های محروم زندگی می‌کنند در ابتدا باید مشکل مادران حل شود؛ در این زمینه کارآفرینی و اشتغالزایی در رأس حمایت‌ها از این کودکان قرار دارد. در بسیاری موارد دیده می‌شود که با ایجاد اشتغال و حمایت از مادران، کودکان از چرخه کار خارج می‌شوند و با دخیل بودن مادران در فرآیند اشتغال، فضای امنی برای کودکان و خانواده ایجاد می‌شود. رفتار مادران مشغول به کار هم از بعد فرهنگی بسیار بهتر و مثبت‌تر از زمانی است که با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنند. نکته دیگر آنکه در مناطق محروم دسترسی زنان به شغل بسیار محدود است وقتی از کودکی در مناطق روستایی می‌پرسی می‌خواهی چه کاره شوی مشاغلی که به زبان می‌آورد بسیار محدود‌تر و متفاوت‌تر از کودکی است که در شهر زندگی می‌کند. ایجاد کارآفرینی و اشتغالزایی در آینده کودکان این مناطق نیز بسیار تأثیر‌گذار است، به گونه‌ای که درآمدزایی و مهارت آموزی در این مناطق اعتماد به نفس کودکان را هم بالا برده و سبب می‌شود انگیزه یادگیری و رشد در این کودکان هم ارتقا پیدا کند.

منبع: روزنامه ایران