تحریم ها بیشترین اثر را بر اقشار آسیب پذیر و کمک های بشر دوستانه می گذارد
تحریم ها بیشترین اثر را بر اقشار آسیب پذیر و...
نشست جانبی” اقدامات یکجانبه قهری و حقوق بشر“ در حاشیه اجلاس پنجاه و یکم شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد توسط سازمان دفاع از قربانیان خشونت برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی در این نشست که دکتر حسن فرطوسی وکیل و حقوقدان بین المللی به نمایندگی از سازمان دفاع از قربانیان خشونت مدیریت آن را بر عهده داشت، خانم پروفسور آلنا دوهان گزارشگر ویژه اقدامات یکجانبه قهری( تحریم) شورای حقوق بشر سازمان ملل با اشاره به اثرات تحریم بر اقشار آسیب پذیر جوامع تحت تحریم گفت:
به دلیل بروز تحریم های ثانویه، حتی تحریمهای محدود، همانند تحریم چند فعال و چهره اقتصادی می تواند اثرات شدیدی بر مردم داشته باشد، مانند آنچه در زیمباوه اتفاق افتاده است. وی افزود: در شرایط تحریم گاهی بیماران مجبور می شوند برای تامین نیازهای معیشتی خود داروهایی را که با یارانه به آنها ارائه شده در بازار سیاه به فروش برسانند.
وی در خصوص تاثیر تحریم ها بر دسترسی دانشجویان به منابع دانشگاهی بین المللی افزود: تحریم های یکجانبه نه تنها بر دسترسی دانشجویان ایرانی اثر گذاشته بلکه دسترسی اساتید دانشگاهی بر منابع و مقالات خارجی همچنین دسترسی به نرم افزارهایی نظیر زوم و جلسات مجازی بین المللی را محدود کرده است. وی در این باره اضافه کرد : در همین راستا مکاتباتی با یونسکو داشته ام اما صدای من در این مورد ناکافی است و همکاری جامعه مدنی برای تقویت و شنیده شدن آن مورد نیاز و توجه است.
وی اضافه کرد:
در زیمباوه به عنوان یکی از کشورهای تحت تحریم فقدان زیرساختهای مربوط به تامین آب آشامیدنی، مانند در دسترس نبودن ماده اولیه برای ساختن لوله های آب، باعث شده است که دسترسی مردم به آب آشامیدنی سالم به طرز قابل توجهی کاهش یافته و بیماریهایی نظیر وبا شیوع یابد.
گزارشگر ویژه تحریم ها تاکید کرد:
ایران اعلام کرده است که تمام مهاجران افغانستانی را در مدارس دولتی ثبت نام می کند اما در بسیاری از موارد مشکلات معیشتی باعث میشود که کودکان پناهنده، به دلیل ناتوانی در تامین لوازمالتحریر یا بلیط اتوبوس برای رفت و آمد به مدرسه، از ادامه تحصیل باز بمانند.
وی ادامه داد:
در شرایط تحریم تعداد زنان سرپرست خانوار بسیار افزایش می یابد چرا که مردان برای تامین معیشت خانواده به کشورهای دیگر مهاجرت می کنند و در بسیاری از موارد برای انتقال دستمزد خود به کشورشان با مشکلات جدی روبرو هستند. در این شرایط زنان سرپرست خانوار با مشکلاتی مانند بیکاری و خطراتی مانند بزهکاری و روسپیگری دست و پنجه نرم میکنند.
وی تصریح کرد:
در ونزوئلا، بسیاری از بیمارستانها از داشتن تجهیزات کافی محروم بوده و تعداد بعضی تجهیزات پزشکی آنقدر کم است که در صورت نیاز همزمان چند بیمار به یک دستگاه تعدادی از آنها جان خود را از دست میدهند. همچنین در این کشور تحریم ها دسترسی بیمارستانها را به ۵۰ نوع داروی بسیار ضروری محدود کرده و انجام آزمایشهای بسیار ساده خون را ناممکن کرده است.