برگزاری نشست جانبی «حق برگزاری آزادانه اجتماعات مسالمت‌آمیز»

سازمان دفاع از قربانیان خشونت در تاریخ ۱۸ تیرماه ۱۴۰۳ نشستی تخصصی را در حاشیه پنجاه و ششمین نشست شورای حقوق بشر با حضور پنج سخنران و متمرکز بر موضوع حق آزادی برگزاری تجمعات و گردهمایی‌های صلح‌آمیز برگزار نمود. هدف اصلی این نشست که با حضور تعداد قابل توجهی از سمن¬های خارجی، فعالان حقوق بشری و نماینده ایالات متحده آمریکا همراه شد، بررسی تخصصی اعتراضات دانشجویی در کشورهای غربی بویژه آمریکا به نسل‌کشی و نقض فاحش حقوق بشر در غزه و نقد رفتار دولت‌های مذکور با این تجمعات بود. دکتر سلیم نضال (به نمایندگی از جامعه بین‌المللی حقوق بشر و توسعه)؛
رئوف سالتی (موسس و رییس سازمان حق کودکان برای برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی)؛ پروفسور مهمت شکرو گوزل (رئیس مرکز مطالعات صلح و آشتی)؛ خالد برکات (عضو کمیته اجرایی جنبش فلسطینی مسیر انقلابی جایگزین) و بلالیا محمد (فعال حقوق بشری از دانشگاه ژنو) پنج سخنران این نشست بودند. اهم نکات محوری طرح شده از سوی هرکدام از این سخنرانان به شرح زیر است:

نخست) دکتر سلیم نضال (به نمایندگی از جامعه بین‌المللی حقوق بشر و توسعه)
۱. حقوق بشر و اجرای آن درگیر استانداردهای دوگانه عمیقی است. مصداق این ادعا را امروزه می‌توان درخصوص فلسطین مشاهده نمود.
۲. دانشجویان در کشورهای غربی تصور می‌کنند آنگونه که در دانشگاه‌ها فراگرفته‌اند، حق برگزاری آزادانه اجتماعات صلح‌آمیز، یکی از اصول اولیه حقوق بشر است. اما وقتی موضوع از تئوری به عمل می‌رسد، می‌بینند درخصوص برخی موضوعات – مثل فلسطین – چون موضوعی سیاسی است و توسط قدرت‌های سیاسی همچون آمریکا و انگلستان و نیز بدلیل بحث اشغال توسط اسرائیل پیچیده شده، دانشجویان متوجه می‌شوند که توسط دولت‌ها و مقامات کشور خودشان از اعمال این حق منع می‌گردند.
۳. این تجمعات و اعتراضات اگر درخصوص موضوعی دیگر بود، به راحتی توسط دولت‌های غربی تحمل می‌شد، اما وقتی مساله فلسطین پیش می‌آید، بدلیل تصمیم سیاسی اتخاذ شده از سوی این قدرت‌ها، اجرای این حق متوقف می‌شود.
۴. نتیجه‌ای که از تحولات چندماه گذشته در فلسطین می‌توان گرفت آن است که هیچ موضوع حقوق بشری‌ای بدون تصمیم یا خواست سیاسی امکان تحرک ندارد (گرچه به نظر می‌رسد این وضعیت در حال تغییر است و ما در مرحله گذار قرار داریم).
۵. موضوع برخورد با حق آزادی اجتماعات را در برخی حکومت‌های دیکتاتور عربی هم شاهد هستیم. اما غزه در حال تغییر دادن کل فضای جهان است. روزی که فلسطین آزاد شود خواهیم دید که حقوق بشر واقعی هم به مسیر و منش صحیح خود بازخواهد گشت.

دوم) رئوف سلتی (موسس و رییس سازمان حق کودکان برای برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی)
۱. به عنوان فردی که در بیش از ۲۴ ماموریت انساندوستانه سازمان ملل شرکت داشته و بیشترآنها هم در فلسطین و هفت مورد آن مشخصا در غزه بوده‌ است، عنوان می‌دارم موضوع فلسطین بیش از ۷۶ سال است که تداوم داشته و این کشور، تنها کشوری در دنیا است که هنوز تحت اشغال نظامی قرار دارد.
۲. سرکوب حق آزادی بیان و آزادی برگزاری اجتماعات مسالمت‌آمیز درخصوص موضوع فلسطین، بدلیل هم‌دستی دولت‌های این دانشجویان و نفوذ لابی صهیونیست بر آن‌ها است.
۳. برای درک واقعی مساله فلسطین، باید تاریخ را خواند. سخنران بعد از اشاره به صدور اعلامیه بالفور در ۱۹۱۷، متمرکز بر توافق «هاوارا (به معنای انتقال)» میان حزب نازی هیتلر و صهیونیست‌های آلمانی یهودی می‌شود که در سال ۱۹۳۳ درخصوص تسهیل انتقال یهودیان آلمانی و مایملک آنان به سرزمین فلسطین تحت قیمومیت انگلستان، میان دوطرف منعقد شده بود.
۴. آقای سلتی در ادامه تصویر مدالی با عنوان «مدال سفر به فلسطین» را نمایش می‌دهد که به اعتقاد وی، رابطه خاص حزب نازی و جنبش صهیونیست را عینیت بخشیده و اثبات می‌کند.
۵. سخنران در انتها و با استناد به این موضوعات، سه نکته را در پاورپوینت خود طرح می‌کند:
• آیا امکان اجرای این برنامه‌ها برای هیچ کشور دیگری بوده یا هست؟
• امروزه مبارزه با صهیونیسم همان مبارزه با نازیسم است
• مبارزه با صهیونیست، پیروزی‌ای برای جهانیان است و ما باید انتخاب کنیم کدام سمت بایستیم؟

سوم) پروفسور مهمت شکرو گوزل (رییس مرکز مطالعات صلح و آشتی)
۱. اسرائیل با پذیرش راه‌حل دو دولت مخالفت می‌کند و معتقد است حاکمیت فعلی‌اش مبتنی بر قطعنامه ۱۸۱ مجموع عمومی سازمان ملل است.
۲. ریشه اصلی مشکلات فلسطین به اقدام اشتباه جامعه جهانی در سال ۱۹۶۷ در قالب قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت باز می‌گردد. این قطعنامه مرزهای اسراییل تا پیش از جنگ ۱۹۶۷ را صحیح فرض کرد و مشکل از همین‌جا آغاز شد. حتی روسیه، چین، دولت فلسطین و برخی دیگر از کشورها که بر مرزهای فلسطین اصرار داشتند، در این اشتباه دخیل بودند. بخش تاسف‌بار موضوع آن است که این رویکرد عملا دیدگاه اسراییل را مشروعیت می‌بخشد و استدلال اسراییل را بدلیل این اشتباه بزرگ جامعه جهانی در سال ۱۹۶۷، قوی‌تر می‌سازد.
۳. در قطعنامه ۲۴۲ از اسراییل درخواست می‌شود که به مرزهای پیش از جنگ ۱۹۶۷ برگردد. این سبب شد تا عملا مرزهای قبل این جنگ برای اسراییل مشروع و قانونی محسوب شود. لذا تنها راه صحیح و پایدار برای حل و فصل موضوع فلسطین، موضوع دو دولت، پایتختی بیت‌المقدس و ... این است که این قطعنامه توسط شورای امنیت اصلاح شود.
این کار می‌تواند توسط هر دولتی به دیوان بین‌المللی دادگستری ارجاع داده شود تا چینش و معنای حقوقی قطعنامه ۲۴۲ را تفسیر نماید.
به اعتقاد سخنران، از آنجاکه اقدام شورای امنیت در تصویب قطعنامه ۲۴۲ در واقع نقض منشور بوده، نظر دیوان مشورتی نبوده و الزام‌آور محسوب می‌گردد.

چهارم) خالد برکات (عضو کمیته اجرایی جنبش فلسطینی مسیر انقلابی جایگزین)
۱. برای فلسطینیان، در هیچ زمانی امکان برخورداری از حق برگزاری آزادانه اجتماعات صلح‌آمیز، حتی در حد برگزاری یک سخنرانی ادبی، بدلیل حجم بالای سرکوب موجود در فضای اشغال، وجود نداشته و ندارد.
۲. ممانعت فعلی این حق برای دانشجویان کشورهایی مثل آلمان، فرانسه یا هلند نشان می‌دهد دولت‌های این کشورها همواره در حال دروغ‌گفتن درخصوص حق آزادی تجمعات بوده‌اند.
۳. دولت‌های غربی تلاش دارند با تمسک به بهانه‌هایی واهی مثل نژادپرستی و یهودستیزی با این جنبش‌ها مقابله نمایند. اما این مشخص است که اسراییل همواره برای آنان یک استثنا بوده است و نسل‌کشی در غزه و رفتار دولت‌های غربی این‌را به همه نشان داد.
۴. در این فضا، علاوه بر دولت، پلیس یا مسوولان دانشگاه، رسانه‌ها هم نقش منفی بزرگی را بازی کرده‌اند. آن‌ها تلاش کرده‌اند با سیاه‌نمایی این تجمعات و تمرکز بر موضوعاتی نادرست، همچون «عدم امنیت برای دانشجویان یهودی» اعمال این حق را مانع شوند. اما حضور و وجود شبکه‌های اجتماعی، امکان افشاسازی اینگونه دروغ‌ها را برای مردم فراهم نموده است.
۵. عملیات هفتم اکتبر، نه‌تنها رژیم صهیونیستی و دولت‌های عرب متحدش را شوکه کرد، بلکه اروپا را نیز تغییر داد؛ چراکه برای نخستین ‌بار روایت متفاوت اسراییل و فلسطینیان از این معضل هفت دهه‌ای را در مقابل دیدگان مردم قرار داد و به آن‌ها فرصت قضاوت بخشید. هر بمبی که اسراییل بر سر مردم غزه، سوریه یا جنوب لبنان می‌اندازد، ماهیت واقعی این رژیم و همچنین متحدانش، به‌ویژه آمریکا را آشکارتر می‌سازد.
۶. فضای ارعاب دانشجویان فعال در حوزه فلسطین، منحصر به دولت‌های غربی نیست، بلکه تقریبا تمامی دولت‌های عرب – غیر از معدوی انگشت‌شمار – را نیز در بر می‌گیرد. آن‌ها نیز هرگز به دانشجویان اجازه بهره‌‌مندی از حق آزادی بیان یا اجتماع را در حمایت از مساله فلسطین نمی‌دهند. در واقع اغلب فلسطینی‌ها در غالب جغرافیای زمین، تحت این سرکوب زندگی می‌کنند.
۷. با همه این وجود و با این‌که فلسطینیان هم با اتهامات نسل‌کشی و جنایت جنگی مواجه شده‌اند، اما اکنون احساس قدرت دارند و در برابر گفتمان لیبرال و سیاست‌زده آن‌چه حقوق بشر نامیده می‌شود، متحد می‌باشند.

پنجم) بلالیا محمد (فعال حقوق بشری از دانشگاه ژنو)
۱. فعالان دانشجویی ترتیب‌دهنده تجمع‌های حامی فلسطین در سوییس هم، گرچه نه به مانند دانشجویان آمریکا یا کانادا، اما به نوعی دیگر تحت فشار بوده‌اند. دلیل اصلی آن است که روایت غالب تاکنون، این بوده که اسراییل مظلوم و قربانی است و هرکه مقابل آن باشد، بد و شر.
۲. شعار ما فعالان دانشجویی که خواستار آزادی فلسطین از رود تا دریا می‌باشیم، باعث ایجاد مشکلات و سوء‌تفاهم‌هایی در دانشگاه و مدیریت آن شد. ما بارها توضیح داده‌ایم که این به‌معنای زدودن یا حذف یهودیان از سرزمین‌های اشغالی نیست.
۳. بین یهودیت و صهیونیست فاصله بسیاری است و نقد ما به ایدئولوژی مرگ‌آفرین صهیونیسم است. این ایدئولوژی از یهودیت به‌عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف و آرزوهای استعمارگرایانه خود استفاده می‌کند.
۴ جنبش‌های دانشجویی و جوانان نسل فعلی، خواهان صلح هستند. آنها به‌دنبال «ضدیت» با چیزی نیستند و اتهام ضدیت با یهود و یهودیان به آن‌ها نمی‌چسبد.