گزارش یونیسف از اوضاع بد کودکان کار در سراسر جهان

به گزارش ایسنا، یونیسف (صندوق کودکان سازمان ملل متحد) که سال‌ها است در راه مبارزه با بهره‌کشی از کودکان در سراسر جهان تلاش می‌کند به تازگی کتابی مصور راجع به «کودکان کار» منتشر کرده است. در این کتاب خواننده از جمله با زندگی دختر شش ساله‌ای به نام عایشه از کشور مالی آشنا می‌شود که مجبور است در بازار ماهی شهر «گائو»ی این کشور کار کند. سانتیاگو، پسر 10 ساله‌ای است که در مزرعه‌ فلفل خانواده‌ خود در اکوادور 12 ساعت بی‌وقفه فعالیت می‌کند و عرق می‌ریزد. شیندار نوجوان 13 ساله‌ای است که با خانواده‌ خود از سوریه به کردستان گریخته و از صبح تا شب در رستورانی در اربیل به کار مشغول است.

به گزارش دویچه‌وله، کتاب «کودکان کار» یونیسف نشان می‌دهد که هنوز در سراسر جهان میلیون‌ها کودک به جای نشستن پشت میزهای مدرسه به کارهای سنگین و سخت واداشته می‌شوند. این کودکان در کشورهایی زندگی می‌کنند که سران‌شان، بیانیه‌ بین‌المللی «رعایت حقوق کودک» را به امضا رسانده‌اند.

بر اساس تازه‌ترین آمار یونیسف، شمار کودکان کار که بین 5 تا 17 سال سن دارند در 15 سال گذشته، تنها حدود یک‌سوم کاهش یافته و از 246 میلیون به 168 میلیون رسیده است. کارشناسان اجتماعی همگی بر این نکته تاکید می‌کنند که کار کودکان سلامتی، روند آموزش، رشد و آینده‌ی آنان را به خطر می‌اندازد.

«ایریس اشتولتس»، یکی از کارشناسان نهاد حمایت از کودکان آلمان «تره د هوم»، در این رابطه می‌گوید: خود این کودکان چاره‌ دیگری ندارند یعنی یا باید از گرسنگی تلف شوند یا سعی کنند که پول دربیاورند. به باور مسئولان این سازمان که در 33 کشور فعال است تا زمانی که فقر شدید وجود دارد، ممنوع کردن کار کودکان در سراسر جهان بی‌فایده است.

ایریس اشتولتس می‌گوید که از سوی دیگر ممنوع کردن کار کودکان به‌ طور کلی، به زیان کودکان و جوانانی است که ناگزیرند برای تامین هزینه‌ زندگی خود و کمک به خانواده کار کنند.

از این رو یونیسف نیز در شرایط فعلی تنها ممنوع کردن کارهای خطرناک را در فهرست خواست‌های خود گنجانده و خواهان ایجاد شرایط مناسب کار به سود کودکان است. تمام کشورهای عضو سازمان ملل با صدور بیانیه‌ای متعهد شده‌اند که تا سال 2016، زمینه‌های کار کودکان تحت شرایط دشوار و خطرناک را در کشور خود از میان بردارند.

بنا بر تازه‌ترین طرح یونیسف مبارزه علیه کار کودکان نه تنها باید از طریق ممنوعیت، بلکه همچنین از راه ریشه‌کن کردن علل ایجاد آن، یعنی فقر و تنگدستی خانواده‌ها نیز صورت گیرد. این طرح قرار است در ماه سپتامبر سال جاری میلادی به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک برسد.